حاجي محمد شادكام

هم زهرا رفت هم یاقوت
هر دو شدند چون طاغوت
عصاره هست هر عصر را
گاهی قیصر ، گاه کسرا 
هر کو شود بت پرست
آخر گردد سرشکست
دهر را مکن هان بدنام
با خدایست چون همنام