ماندلا زندگی اش را وقف راه دشوار آزادی کرد

ماندلازندگي اش را وقف راه دشوار آزادي كرد


نويسنده: صالح نيكبخت

نلسون ماندلادر عمر 95ساله خود براي جنگ با دشمن مقاومت نکرد، او براي صلح و آشتي مبارزه کرد و آنطوري که خودش گفت: «عمر او وقف پيمودن راه دشوار آزادي شد.» ماندلاکه لقب پدر ملت آفريقاي جنوبي را گرفت، آزادي و عدالت را فراتر از نژاد و رنگ و ايدئولوژي و دين و مذهب مي دانست و براي کسب قدرت سياسي گروهي بر ملتي نبود. برخلاف ساير رهبران انقلاب ها در آفريقا و... پس از رسيدن به قدرت بر بقاي خود در سمت رياست جمهوري اصرار نداشت و در واگذاري آن به ديگران که او آنان را سزاوار مي دانست درنگ نکرد و ادامه مبارزه خود را به صورت شخصي و فارغ از قدرت سياسي مي ديد و به قول خودش او خود را به کار گرفت و راه دشوار آزادي را ادامه داد. او نه با مخالفان که با دشمنان هم مدارا کرد و دست ياري به سوي آنان براي ترقي و رفاه مردم کشور به صورت مسالمت آميز دراز کرد. آنان هم اين دست را فشردند و صلح و آشتي نژادهاي آفريقاي جنوبي که ماندلاآن را «رنگين کمان» اعلام کرده بود، آغاز شد و استمرار هم يافت او نه کسي را اعدام کرد و نه کسي را به زندان انداخت يا از حقوق اجتماعي محروم کرد. ماندلامبارزه و انقلاب را در انحصار خود و سازمان متبوعش نمي دانست و آزادي را محصول مبارزه همه مردم آفريقاي جنوبي و حاميان آنان در سراسر جهان مي دانست. ماندلاخود را قهرمان نمي دانست و گفت: قهرمان کسي است که کار را به خوبي و آنطوري که انتظار مي رود تمام کند. او اين کار را انجام داد و همه را از خود راضي کرد و به پيمان خود با مردم وفادار ماند. ماندلاچه آن گاه که مبارزه مسلحانه مي کرد و چه آن زمان که از قوانين رژيم نژادپرست عليه خود آنان استفاده مي کرد و چه زماني که رژيم نژادپرست آفريقاي جنوبي بر اثر مبارزه متحد و فراگير سياهپوستان و رنگين پوستان آفريقاي جنوبي فروريخت و زمان بازسازي کشور فرا رسيده بود در هر دوره و در هر زماني ياد و خاطره او را با احترام درخور او پاس مي دارند. ماندلاغير از مبارزه سياسي به عنوان يکي از رهبران کنگره ملي آفريقاي جنوبي، به عنوان يکي از دو وکيل سياهپوست اين کشور در دهه 50 قرن بيستم به شغل خود به عنوان وکيل مدافعي که دانش حقوقي خود را در خدمت دفاع از ستمديدگان قرار مي داد، افتخار مي کرد و سرگذشت او مشحون از ستايش از وکلايي است که چنين رفتاري دارند. ماندلادر مبارزه خود با نژادپرستي سفيدپوستان نمي خواست آفريقاي جنوبي به پشت پرده آهنيني رود. او آزادي مردم آفريقا را در ادامه پيشرفت اقتصادي و صنعتي کشور مي دانست. «راه دشوار آزادي» به تعبير او اشتراک همه نژادها در سازندگي و استفاده از امکانات بود. او آزادي و عدالت را براي همه مردم کشورش و جهان مي خواست و از همين رو همه مردم جهان، سوگوار مرگ او هستند و نام او به درازاي تاريخ زنده مي ماند.

منبع : روزنامه شرق

وداع با مردی که بخشید امّا فراموش نکرد

وداع با مردی که بخشید اما فراموش نکرد

مریم قربانی فر

«من با سلطه سفیدپوستان جنگیده ام،با سلطه سیاه پوستان جنگیده‌ام.من آرمان برخورداری از جامعه ای دموکراتیک و آزاد در سردارم. جامعه ای که مردمانش در آن با هماهنگی و همبستگی و امکانات برابر زندگی کنند. این آرمانی ست که امیدوارم برای رسیدن به آن زنده بمانم، اما اگر لازم باشد، آرمانی ست که آماده ام برایش بمیرم.»این سخنانی بود که نلسون ماندلا در سال ۱۹۶۴در دادگاه رژیم آپارتاید بیان کرد؛ دادگاهی که وی را به خیانت محکوم کرد و به زندان انداخت و 27 سال را در زندان گذراند. او پس از آزادی یک دوره ریاست جمهوری آفریقای جنوبی را برعهده گرفت و سپس به صورت خودخواسته از صحنه پست‌های ظاهری کناره گرفت. ماندلا صاحب خصوصیات منحصر به فردی است، مولفه هایی که از او یک رهبر متفاوت نه تنها برای آفریقای جنوبي بلکه سرمشقی برای جامعه بشری و رهبران جهانی بوده است. ماندلا به جهانیان نشان داد که شهامت در نترس بودن خلاصه نمی شود بلکه شهامت، واداشتن دیگران به رهیدن از ترس است. او باحفظ اصول و اهداف، تاکتیک‌های مختلفی برای گفت‌وگو با طیف وسیع رهروان و حتی معاندانش به‌کار می‌گرفت و عملگرایی ایده آلیستی را به نمایش گذاشت. زندان به او بلندنگری را آموخت. ماندلا به مردم کشورش نمی گفت چه کنند، او بیشتر گوش می‌كرد. از هوشمندی‌ او در رهبري این بود که اجازه می‌داد خودش نیز رهبری شود.
ماندلا زبان و تاریخ و حتی بازی‌های ورزشی سفید پوست‌های آفریقای جنوبی را به خوبی فرا گرفت تا به روز مقابله یا مذاکره از آن بهره برد و قوت و ضعف و روش‌های آنها را بشناسد. از این راه توانست مشترکات بنیانی سیاهان و سفیدان را نیز کشف و استخراج کند.
ماندلا با همه حشر و نشر داشت و بسیاری شیفته اخلاق او می‌شدند. این شیفتگی بیش از دوستان و همراهانش، رقیبان را مسحور می‌کرد. باور او چنین بود که زیر چتر آوردن رقیبان راهی برای کنترل آنان است چون خارج از این چتر خطر آنها بیشتر است و باور داشت که مردم بر اساس علایق خود عمل می‌کنند و این را یک واقعیت طبع آدمی می‌دانست نه یک عیب، پس به آنها اعتماد می‌کرد. او بعد از 27 سال اسارت زندان با هزاران تلخی اش وقتی رهايی یافت تلخ نمی نمود و همواره می‌گفت: گذشته را فراموش کنید. نگاه او سیاه و سفید نبود. اعتقاد داشت که زندگی هرگز یا این یا آن نیست.  
یک بار بر اساس پژوهشی، سن رای دهندگان را به 14 سال کاهش داد و آن را در تلویزیون اعلام کرد. اما وقتی پشتیبانی افکار عمومی را ندید بدون ترشرويی آن تصمیم را ملغی اعلام کرد و این نشانه ای از باور پذیری او به عقل و خردجمعی بود. شاید از ماندگارترین میراث ماندلا به عنوان رئیس جمهور آفریقای جنوبی ترک قدرت پس از یک دوره ریاست جمهوری باشد. وقتی در سال 1994 در اوج محبوبیت انتخاب شد می‌توانست رئیس جمهور مادام العمر شود اما او برخلاف دیگرانی چون موگابه کنار رفت و شاید همین تصمیم او بود که سرنوشتی متفاوت از سرنوشت مردم زیمبابوه برای آفریقای جنوبی را رقم زد. موگابه نیز همچون ماندلا پرچمدار مبارزه در آفریقا بود اما نتوانست چون او در لحظه مناسب و زمان مقتضی تصمیم صحیح را بگیرد و عطشش به قدرت سرنوشتی متفاوت از ملت آفریقای جنوبی برای زیمبابوه را رقم زد.
ماندلا و سرگذشتش،وقتی قدرت را به دست گرفت،برخلاف آن چیزی بودکه در آفریقا جریان داشت.وی در اوج محبوبیت،قدرت را رها کرد.زندگی نلسون ماندلا درس و عبرتی توامان برای تمامی رهبران جهان بود که روزی مبارز راه آزادی بودند،اما وقتی بر تخت قدرت سوار شدند،آن شد که نباید می‌شد.نام ماندلا یک پرسش همیشگی است،این که سیاست بازان از خود بپرسند،او مقهور اسب قدرت نشد،ما کجا ایستاده ایم؟

منبع : قانون

ادامه نوشته